Mahabharata:ద్రౌపదిని జూదంలో పణంగా పెట్టడం ద్వారా ధర్మరాజు ధర్మం తప్పాడా?
ధర్మరాజు ధర్మం తప్పాడా?
Mahabharata: సాధారణంగా చెప్పాలంటే, ధర్మరాజు (యుధిష్ఠిరుడు) ద్రౌపదిని పణంగా పెట్టి తన రాజధర్మాన్ని మరియు పతిధర్మాన్ని ఉల్లంఘించాడు అనే వాదన బలంగా ఉంది. ఈ సంఘటనను ధర్మశాస్త్రాల, రాజధర్మాల కోణంలో పరిశీలిస్తే వచ్చే ప్రధాన అంశాలు ఇవి:
1. జూదం, రాజధర్మం (రాజకీయ కోణం)
ధర్మరాజా జూదం ఆడాడు: ఒక రాజుగా జూదం ఆడటం క్షత్రియ ధర్మంలో అంతర్భాగంగా పరిగణించబడేది. అయితే, సర్వస్వాన్ని పణంగా పెట్టడం అనేది ఆ ధర్మాన్ని దుర్వినియోగం చేయడమే.
క్రమాన్ని అతిక్రమించడం: ధర్మరాజు మొదట తనను తాను, తన తమ్ముళ్ళను పణంగా పెట్టాడు. తాను స్వయంగా బానిసగా మారిన తర్వాత, చట్టబద్ధంగా అతని వద్ద స్వతంత్రత (స్వేచ్ఛ) మిగిలి లేదు. స్వయంగా స్వేచ్ఛ లేని వ్యక్తి మరొకరి స్వేచ్ఛను (అంటే ద్రౌపదిని) పణంగా పెట్టడం ధర్మ విరుద్ధం.
2. ద్రౌపది స్థానం
ద్రౌపది సభలో వేసిన అత్యంత కీలకమైన ప్రశ్న ధర్మరాజు చర్యపైనే కేంద్రీకృతమై ఉంది. తన్ను తాను ఓడిన తరువాత, నన్ను పణంగా పెట్టే హక్కు భర్తగా ఆయనకు ఉందా? ముందు ఆయన నన్ను ఓడారా, లేక తను ఓడిపోయిన తరువాత నన్ను ఓడారా? ధర్మశాస్త్రం ప్రకారం, ఒక వ్యక్తి స్వయంగా బానిసగా మారిన తర్వాత, అతను తన భార్యపై ఉన్న యాజమాన్య హక్కును కోల్పోతాడు. ద్రౌపది తన ఐదుగురు భర్తలకు ఉమ్మడి భార్య. ఒక భర్త తనను తాను కోల్పోయిన తరువాత, మిగిలిన నలుగురు భర్తల హక్కులు మరియు ఆమె వ్యక్తిగత హక్కులు ధర్మరాజు చర్య వల్ల ప్రశ్నించబడ్డాయి.
కృష్ణుడు, వ్యాసుల అభిప్రాయం
మహాభారతంలోని ధర్మాన్ని సమర్థించే వ్యక్తులు కూడా ధర్మరాజు చర్యను ఖండించారు. విదురుడు, భీష్ముడు వంటి పెద్దలు జూద సభలోనే ధర్మరాజు తప్పు చేశాడని స్పష్టంగా చెప్పారు. శ్రీకృష్ణుడు తర్వాత జరిగిన సంభాషణలలో ఈ సంఘటనను అధర్మంగానే పేర్కొన్నాడు. కేవలం జూదమే కాకుండా, ఒక స్త్రీని అన్యాయంగా పణంగా పెట్టడం, ఆమెను సభకు ఈడ్చుకురావడం అనేది క్షత్రియ ధర్మానికే అవమానం.
మహాభారతం యొక్క అంతర్గత దృక్పథం ప్రకారం, ధర్మరాజు కచ్చితంగా ధర్మాన్ని అతిక్రమించాడు అని చెప్పవచ్చు. వ్యసనమైన జూదానికి లోనవడం (వ్యక్తిగత తప్పు). తాను స్వయంగా స్వేచ్ఛను కోల్పోయిన తర్వాత ద్రౌపదిని పణంగా పెట్టడం (ధర్మశాస్త్ర ఉల్లంఘన). ధర్మరాజుకు ధర్మంపై ఉన్న పట్టుదల కంటే, ఆ సమయంలో క్షత్రియుడిగా జూదం నిరాకరించకూడదనే రాజసంప్రదాయం, మరియు సద్గుణాలపై ఉన్న మమకారం అతన్ని ఈ ఘోరమైన తప్పు వైపు నెట్టాయి. అందుకే ఈ సంఘటన మహాభారతంలోని అతిపెద్ద అధర్మకార్యాల్లో ఒకటిగా పరిగణించబడుతుంది.
